Քիչ առաջ կարդացի Վիլյամ Սարոյանի ու Չապլինի ընկերության, նրանց ջերմ բարեկամության մասին։ ՈՒ ահա այդ նյութի տակ այսպիսի մեկնաբանություն.
«Ես կարդացել եմ, որ Չարլի Չապլինը ազգությամբ հայ էր, իսկ ինչո՞ւ Վիլյամ Սարոյանը չէր նշել Չարլի Չապլինի ազգությունը»։ (Մեջբերել եմ ինչպես գրել է (Վ.Օ.)։
Կարդում ու ապշում եմ` աշխարհում արդյո՞ք այսպիսի մի երկրորդ տխմար, տգետ ու հիվանդ ազգային գոյացություն կա, որը մեր մոլորակի բոլոր մեծերին համառորեն փորձում է հայ դարձնել։
Համոզված հայտարարում են, անգամ այդ մասին գրքեր են գրում ու տպագրում` Մակեդոնացին հայ է, Քրիստոսը հայ է, մի անգամ նույնիսկ հայերեն է խոսել, քարոզ կարդացել...
Երևի թե աշխարհում ճանաչված ու նշանավոր մարդ չի մնացել, որին չփորձեն հայացնել։
Սա ի՞նչ պատիժ է, մոլագարության հասնող սա ի՞նչ «հայացավ» է, որ մեխի պես խրվել է շատերի գլխի մեջ ու դուրս չի գալիս։
Երկու անմեղ հարց.
1. Իսկ այդ խեղճերը տեղյա՞կ են, նրանց հոգիներին նամակ եք հղե՞լ, որ իրենց ուզում եք ազգափոխել։
2. Լավ, ասենք, թե նրանց մեջ մի թեյի գդալ հայի արյուն կա, հետո՞։
Վարդգես ՕՎՅԱՆ